30?

Ja, - faktisk - og dagen er i dag, og vi gratulerer deg, Trude - ei kjempeplott svigerdatter som vi er utrolig glad har blitt en del av vår familie. Håper og regner med at du sammen med Thorbjørn og andre får feiret dagen på en god måte, og gleder oss til dere kommer til Masfjorden en tur i påsken. Da får vi få være med og ta vår del av feiringa!

Ung(e) søndag(er)

Heldigvis - selv gråhvite søndager kan være langt mer enn bare gråhvite. To-tre søndager har vi nå bak oss der kirkene har vært fylt og preget av barn, ungdom og liv. Flott! To søndager med Barnas Misjonsdag - tre gudstjenester - en i hver kirke. Alle med barn i hovedroller og flott engasjement for vårt misjonsprosjekt - kirkesenteret og opplæringssenteret i Mukdahan. Og en søndag - eller rettere: en hel langhelg med konfirmanter og leir, avsluttet med flott gudstjeneste på Fjon Fjellkyrkje.
Av gudstjenestene må det likevel være på sin plass å framheve familiegudstjenesten på Solheim forrige søndag - der de eldste fire-fem 12-13 åringene i Barnekoret - hadde overtatt hele regien - diskutert, planlagt, øvet - og til slutt plasserte presten nærmest bare i bakgrunnen - og holdt gudstjeneste for hele menigheten - med bønner, preik, sang - og til sist velsignelsen. Fantastisk flott og stor opplevelse og en utrolig bra innsats fra unge, frimodige og flinke ungdommer! Slikt gir perspektiver for framtida!

Og så hadde vi altså sist helg en flott konfirmantleir, med fantastisk fin lederhjelp fra både unge medarbeidere og foreldre. Vi er priviligert som få lov å jobbe med så positive ungdommer - at det er slik at vi faktisk gleder oss til å dra på leir med dem! Og så får vi håpe at det som blir sådd av ord om livsverdier og om vår store frelser og Herre, Jesus Kristus, får spire og vokse videre i unge sinn og skape liv og livsinnhold og frelse.
Må ta med noen glimt fra en strålende leir:

Gråkvit søndag

Eg likar ikkje gråkvite søndagar.Eg likar ikkje når fjorden er grå, himmlen er grå, trea er gråe og snøen er våt og tung. Det går an å bli litt tungsindig av slikt, særleg når ein er åleine heime, frys og ikkje giddar å gå ut!! Hadde eg berre hatt kaffi i hus....Stakars meg??? Ja, men berre bitte litt.

Heilt frå eg var lita jente har eg blitt litt trist til sinns av slike gråkvite søndagar. Hugsar godt når eg sto og såg ut av vindauga frå gamlehuset på Skår og ned på den gråe sjøen. Det var litt trist - på rolege dagar - for det var då eg såg det. Men det sto eit raunetre nede på sjøbrotet, det likte eg. Det vart så tydeleg slike gråkvite dagar. Ufatteleg mange svarte greiner og kvistar ut frå den kraftige stammen. Eg såg, studerte og ønskte eg kunne teikna treet... Ytterst på kvistane var det svarte små knuppar og inni dei låg våren, det visste eg - og det veit eg i dag også.

Skal våren koma må snøen vekk, og då må det bli ein del gråkvite dagar.

Når våren kjem, kjem folka også. Frå Thailand, frå Oslo og frå Bergen. Eg tilstår at eg lengtar litt etter dei i dag...... men heldig er eg som kan venta på nokon som eg er så glad i...
Men ein kjem i dag, han kjem frå konfirmantleir og han har kaffi med seg, trur eg. Eg gler meg til han kjem, ikkje for kaffien sin del men, fordi eg likar når han kjem heim att.....
Snart er det mørkt ute, då er det gråkvite borte. Då tenner vi lys- det er ei grei ordning.

Gudsteneste

Å få feira gudsteneste i ei afrikansk kyrkje har alltid vore av mine store draumar. Eg har fått opplevd det nokre gonger dei siste åra, og det er alltid ei stor oppleving. Det å få kjenna kristent felleskap, få oppleva å be til den same Gud, lytta til bibeltekstar på framande språk, be og å oppleva songen saman på tvers av kulturelle og språklege grenser er stort!

Ei sprengfull kyrkje, dvs ca 1200 menneske i alle aldrar fylte den enkle men fine kyrkja i Begi. Små og store,unge og eldre deltok og alle hadde eit sterkt engasjement. Dei klappa, song, dansa og gav høglydte tilrop når dei høyrde noko som gjorde dei godt, eller det var noko dei ville takka for. Uvandt for meg som står i kyrkja med ei stillferdig truvedkjenning og ein beskjeden salmesong.Lystenning var ein skikk i denne kyrkja også. Det var ingen fin smijernsglobe her, men ein benk som dei dryppa lyset fast i. Frå dei eldste til dei yngste kom dei med lysa sine, og i løpet av den tre timar lange gudstenesta vart mange, mange lys tende. Litt etter kvart vart dei blåst ut og tatt bort for å gje plass til nye. Det var fint!
Gjesten frå Norge og NMS hadde helsing til kyrkjelyden, og denne helsinga var før eg våga meg til å snakka engelsk frå talarstolen, og difor vart det to tolkar. På biletet er det NMS sin representant Gonvor Kongsvik som tolkar.
Etter gudstenesta kom borna. Born er born alle stader og eg synes alltid det er kjekt å prøva å få kontakt med dei. Ikkje så enkelt, men min enkle engelsk passa for ein del av desse borna sin endå enklare engelsk, så litt kontakt fekk eg.
Eg undrar meg stadig over at det er EG som har vore med på dette, at der er EG som har opplevd det eg skriv om. Men det er det, og eg er uendeleg takksam!